Cześć, to ja – Puchatka Aris. 4 lipca 2010 roku zostałam adoptowana przez wesołą parę ludzików. Wraz z nowym domem dostałam też nowe imię – Mika. Szybko się do niego przyzwyczaiłam. Od swoich właścicieli dostałam dużo fajniusich prezentów: domek z drapakiem, własne miseczki i zabawki. Najfajniej jest jednak wtedy, kiedy sama sobie znajdę coś do zabawy, np. skarpetki mojego pana, notatki pani albo zdechłą muchę.

Po miesiącu spokojnego życia dołączyła do mnie nowa koleżanka Pusia. Ponieważ była malutka i bezbronna zaakceptowałam ją. Teraz jednak ma już 2 miesiące i to ona daje mi popalić. Czasami gryziemy się na żarty albo bawimy w ganianego i zawsze to Puśka wygrywa. To nie fair – przecież jestem dwa razy większa. Często też rozrabiamy w domku – gryziemy kwiatki i chodzimy po stole kuchennym. Nie rozumiem dlaczego nasza pani mówi wtedy „Psik!”. Bardzo nie lubię tego słowa. Nasi właściciele lubią nas przytulać i głaskać. To całkiem fajne, ale czasami wolę pobyć sama – taka już ze mnie indywidualistka. Za dobrą opiekę odwdzięczam się im mruczeniem. Bardzo ich lubię, bo poświęcają mi dużo czasu. Rzadko zostawiają mnie samą w domu, ale odkąd jest Pusia to nawet wtedy nie jest mi smutno.

Razem z Puśką pozdrawiamy wszystkie kotki z kotkowa i ich opiekunów.